دستورالعمل برگزاري همایشهای علمي
با توجه به نقش ارزشمند تبادلات علمي در دانشگاههاي علوم پزشكي و ارائه آخرين دستاوردهاي علمي از طريق اجراي برنامههاي علمي نظير همايشهاي بينالمللي و همايشهاي داخلي ، سمينارها و سمپوزيومها و كنفرانسها به مخاطبين و دستاندركاران حوزه سلامت همانند اعضاي هيات علمي دانشگاهها ، پزشكان متخصص عمومي و پيراپزشكان ، تدوين برنامههاي علمي ، برگزاري اين برنامههاي علمي از اولويتهاي اساسي مديريت روابط دانشگاهي ، اموربينالملل و سمينارها معاونت پژوهشي ميباشد لذا در جهت تسهيل در برگزاري برنامههاي علمي مواردي كه درهرچه بهتر برگزارنمودن اينگونه برنامهها لازم بنظر ميرسد همراه با نمودار جريان فرآيند ارائه ميگردد:
1. اعلام برنامه علمي از گروه مربوطه همراه با تاييديه دانشكده و معرفي دبيرعلمي و اجرايي برنامه منظم به فرمها و گزارشات لازم و سمينارها (براي برنامههاي بينالمللي يكسال و كشوري 4 ماه و كارگاهها و كنفرانسهاي يكروزه دوماه قبل از برگزاري).
2. اخذ مجوزهاي تعيين امتيار آموزش مداوم مجوز رياست جمهوري جهت برنامههاي علمي از طرف مديريت.
3. برگزاري جلسات هماهنگي بين مديريت روابط دانشگاهي امور بينالملل و سمينارها و دبيران اجرايي و علمي برنامه و ارائه برنامه زماني جهت اجرايي نمودن و انجام جزئيات مورد درخواست و انتخاب محل مورد نظر جهت برگزاري .
4. انعقاد تفاهمنامه درخصوص برگزاري برنامه علمي و سطح برگزاري و چگونگي تامين منابع مالي انتخاب حاميان مالي و ميزان كمكهاي آنان و هزينههاي ثبتنام در برنامه.
5. نحوه پذيرش مقالات انتخاب اعضاي علمي چاپ خلاصه مقالات يا كتاب همايش.
6. تعيين وظايف هريك از اعضاء جهت اجراي برنامه و انجام امور اجرايي
7. برگزاري برنامه
8. ارزشيابي و ارائه نظرات شركتكنندگان .
آئين نامه نحوه برگزاري گردهمايي هاي بين المللي
ماده 1. منظور از گردهمايي در اين آيين نامه ، سمينار، همايش، بزرگداشت موضوع تبصره ( 3 ) ماده (1 ) قانون نحوه اعمال نظارت بر كاهش هزينه هاي غير ضرور در جلوگيري از تجمل گرايي – مصوب 1370 – مي باشد.
ماده 2. گردهمايي هايي بين المللي شناخته مي شوند كه داراي تمامي ويژگي هاي زير باشند:
الف – با مشاركت يك يا چند سازمان يا انجمن تخصصي بين المللي برگزار شود.
ب – داراي هدف و موضوع بين المللي باشد ( يعني همايش مخاطبيني از مليت هاي گوناگون داشته يا موضع مورد علاقه مليت هاي مختلف را مورد بحث قرار مي دهد).
ج – شخصيت هاي مبرز از كشورهاي مختلف دركميته هاي برنامه ريزي آن عضويت و مشاركت فعال داشته باشند.(حداقل 5 نفر از 3 کشور خارجی در آن مشارکت علمی داشته باشند).
د – بخش قابل قبولي از سخنراني ها و مقاله هاي علمي توسط شركت كنندگان خارجي ارائه شود.
ماده 3. برگزاري همايشهاي بين المللي توسط دستگاههاي اجرايي منوط به تصويب هيات وزيران است. وزير يا بالاترين مقام اجرايي دستگاه موظف است پيشنهاد برگزاري هر همايش را حداقل شش ماه قبل از تاريخ برگزاري همايش و همراه با اطلاعات لازم نظير نام، هدف و نتايج احتمالي برگزاري همايش و كشورها و يا سازمانهاي مشاركت كننده و همچنين برآورد تقريبي هزينه هاي برگزاري آن به هيات وزيران ارايه نمايد.
تبصره 1. در كميته علمي همايش هايي كه جنبه علمي دارند لازم است تعدادي از استادان و محققان مبرز با تخصص مربوط از دانشگاهها و مراكز پژوهشي كشور حضور داشته باشند.
تبصره 2. موارد استثنا كه وزرا و روساي سازمانهاي مستقل در ملاقاتها و برنامه هاي خارجي برگزاري يكي از موارد مندرج در ماده ( 1 ) را تفاهم مي نمايند. از مدت مندرج دز اين بند مستثني بوده و در اولين فرصت در جلسه هيات وزيران مطرح خواهد شد.
ماده 4. جلسات كاري از قبيل مذاكرات، ميز گرد، جشنواره و دوره هاي آموزشي نظري و كاربردي بلند مدت و كوتاه مدت كه موسسات آموزشي و دستگاههاي اجرايي در راستاي انجام وظايف قانوني خود با حضور و يا استفاده از اتباع خارجي با نمايندگان ساير دولت ها و يا سازمانهاي بين المللي برگزار مي نمايند، همايش بين المللي تلقي نشده و مشمول اين آيين نامه نمي باشد.
ماده 5. همايش هايي كه با حضور روسا و اعضاي هيات هاي نمايندگي دايم با موقت دولت هاي خارجي و يا سازمانهاي بين المللي در ايران برگزار مي شود، همايش بين المللي تلقي نمي گردد.
ماده 6. برگزاري سمينار، كنگره، بزرگداشت، گردهمايي كه فاقد شرايط مندرج در اين آيين نامه باشد تحت عنوان بين المللي توسط دستگاههاي اجرايي به استثناي وزارت امور خارجه ممنوع است.
|